LICHTBEELDEN – OC ’t WAAIGAT in BURCHT

We trappen een open deur in als we stellen dat Pieter De Decker gefascineerd is door landschappen. Het desolate, lege, uitgestrekte landschap weet hem te bekoren. Deze ervaring tracht hij om te zetten in zijn beelden. Hij experimenteert met fotoprints, papiersoorten, licht en fototoestel. Hij recreëert het landschap, ontdoet het van menselijke aspecten. Verschillende lagen, verschillende beelden boven en door elkaar maken een nieuw landschap. Niet voor niets noemt hij William Turner als zijn grote favoriet.

Pieter De Decker wil het landschap van ‘weleer’ artistiek reconstrueren. De mensen en het effect van het menselijk handelen worden verdrongen. Zijn vele en lange tochten doorheen de Wase polders zijn niet vreemd aan het gevoel om het verdwijnende en verdwenen landschap opnieuw te reconstrueren. Hij schildert niet met verf, maar hij doet dat met licht. Hij bewerkt opnames van landschapsgezichten en maakt een nieuw imaginair landschap. De fotografische opnamen van het verstilde landschap lijken uit zichzelf op te lichten naar analogie met het onbestemde ‘Turneriaanse’ licht, dat een intense correlatie bewerkstelligt tussen vorm, kleur en licht.

De kunstenaar onderzoekt wat het licht kan doen met een beeld. Hij zoekt en experimenteert tot het beeld de juiste sfeer krijgt. Hij werkt zo aan een eigen beeldtaal om het sombere en desolate landschap te beschrijven. Het resultaat zijn beelden die beklijven. De specifieke achtergrond van de Wase polders verdwijnt en wordt universeel.

Dirk Verelst (Met dank aan Dan Holsbeek en Christian Wittebroodt)